Kubki drewniane

Drewniany kubek stał się symbolem naszego kraju, podobnie jak matrioszka i bałałajka. Dania przygotowywane są z różnych drzew i kory brzozowej. To nie tylko funkcjonalny pojemnik na napoje, ale również element dekoracyjny, pamiątka, w której można przechowywać drobne drobiazgi.

Pochodzenie pierwszych drewnianych kubków

Żaden historyk nie potrafi podać dokładnej daty, kiedy ludzie zaczęli wytwarzać naczynia z drewna. Podczas wykopalisk znaleziono naczynia wykonane w VIII wieku p.n.e. Wszystko zaczęło się od kory brzozowej, potem pojawiły się miski i kubki. Drewno to doskonale nadawało się do wyrobu sprzętów gospodarstwa domowego.

Drewno wydrążano, pocięto i naostrzono. Kubki do miodu pitnego wykonywali bednarze, składali je jak beczki i wiązali żelaznymi obręczami. Obecnie niektórzy rzemieślnicy specjalizują się w wytwarzaniu tego typu naczyń. To świetny prezent dla miłośników łaźni i gorących sauny. Drewniane naczynia stołowe są od dawna wytwarzane przez ludy skandynawskie; Solidne drewniane kubki „wikingowskie” z rzeźbionymi uchwytami i pokrywkami w stylu średniowiecznym uważane są za prawdziwe dzieła sztuki.

Fińskie drewniane kubki pozostają popularne; kupują je miłośnicy aktywnego wypoczynku, wędkarstwa, łowiectwa. Naczynia wykonane z jednego kawałka drewna posiadają wygodny uchwyt w kształcie pętli, dzięki któremu można przymocować pojemnik do paska lub plecaka. Kuksy wykonuje się ręcznie, bez użycia maszyn do obróbki drewna.

Na Wschodzie, w gorących krajach Azji i Afryki, pojemniki na napoje wykonywano z bambusa, ścinano jego sękate pędy, suszono je i moczono w żywicznym soku żywych drzew. Nowoczesne naczynia bambusowe zachwycają kształtem, wszechstronnością i trwałością.

Zalety drewnianej zastawy stołowej

Warstwa drewna, z której wykonane są kubki i filiżanki, jest bardzo gęsta; do swojej pracy rzemieślnicy wybierają tylko dojrzałe drewno, które dodatkowo poddaje się obróbce cieplnej lub moczeniu. Kiedy widzisz eleganckie zestawy w stylu chochloma ze złoceniami, nie możesz uwierzyć, że to prawdziwe naczynia, z których można jeść i pić. Warstwa lakieru jest trwała, nie boi się wilgoci ani ciepła.

Choć drewniane naczynia kuchenne mają swoje wady, z których główną jest niepraktyczność i trudność w utrzymaniu, to mają one o wiele więcej zalet.

Drewno jest przyjazne dla środowiska, jest materiałem naturalnym, który podczas użytkowania nie wydziela szkodliwych substancji. Cienka warstwa lakieru uszczelnia przestrzenie między włóknami. Skład preparatu oparty jest na naturalnych składnikach i jest bezpieczny dla zdrowia człowieka.

Smakosze twierdzą, że napoje w drewnianych opakowaniach doskonale zachowują swój oryginalny aromat. Kufle do piwa bez impregnacji wzbogacają kwas chlebowy, pienisty napój o świeżych nutach i drzewnym smaku.

Ważny! Pojemniki wykonane z gęstego drewna żywicznego pozostawiono wewnątrz w oryginalnej formie, aby zachować unikalny zapach i właściwości bakteriobójcze naturalnego materiału. Powłoka lakiernicza nakładana jest tylko na wierzchnią warstwę, aby ułatwić czyszczenie kubków.

Produkty wykonane z drewna wyglądają estetycznie i zazwyczaj nie są przechowywane w szafkach, lecz wystawione na widok publiczny. Rzemieślnicy tworzą prawdziwe arcydzieła, każdy kubek jest niepowtarzalny. Wyroby drewniane nie są produkowane metodą przepływową. Są one ręcznie malowane, wypalane i rzeźbione na powierzchni.

Co można pić z drewnianych kubków

Naczynia służą do serwowania napojów zimnych i gorących. Zieloną herbatę podaje się w eleganckich filiżankach wykonanych z gęstego drewna. Kuksa jest uniwersalna, jest jednocześnie kubkiem i talerzem. W warunkach polowych wlewa się do niego zupy, wykłada kaszę, wlewa herbatę i mleko.

Duże kubki były dawniej uważane za pojemniki na kwas chlebowy i miód pitny. Teraz to jest szklanka do piwa. Nie jest przyjęte picie innych alkoholi wytwarzanych z drewna. Alkohol wysusza powierzchnię werniksu, przez co staje się ona krucha.

Uwaga! Do impregnacji drewna stosuje się specjalny lakier spożywczy, który ciemnieje od kolorowych napojów gazowanych. Barwnik wnika w mikropęknięcia warstwy powierzchniowej.

Z jakich gatunków drewna wykonane są kubki?

Materiały użyte do produkcji to drzewa iglaste i liściaste:

• Dąb jest odporny na wilgoć i pękanie. W zależności od wieku i temperatury suszenia nabiera różnych naturalnych odcieni. Najtrwalszy jest dąb bagienny, leżakowany w wodzie przez kilkadziesiąt lat.
• Jesion jest ceniony za swój szlachetny kolor i wytrzymałość. Struktura wzoru jest wyraźnie widoczna.
• Akacja tropikalna ceniona jest za delikatny aromat, wyczuwalny nawet pod warstwą lakieru. Struktura drewna jest wzorzysta, w kilku odcieniach beżu, niektóre są prawie białe.
• Bambus jest lekki i wytrzymały, dlatego wykonuje się z niego cienkościenne filiżanki, zestawy do herbaty z toczonymi spodkami oraz podstawki. Bambus ma właściwości antyseptyczne, jest odporny na wilgoć i obciążenia udarowe.
• Do rzeźbionych uchwytów wybiera się drewno lipowe. Drewno jest elastyczne i odporne na pękanie.
• Brzoza jest wykorzystywana do form masywnych; z niego rzeźbi się masywne pojemniki o szerokim dnie. Wzór wypala się w drewnie brzozy, a następnie wypełnia farbą.

Rzadziej stosuje się potrawy z wiśni, cedru, gruszki, głożyny, świerka, drewna lotosu, głożyny i hevei.

Kufle do piwa

Tradycyjną cechą naczyń jest wydłużone dno, ale często rzemieślnicy naśladują kształt beczki. Norwegowie produkują pojemniki o kształcie walca, których zewnętrzna strona pokryta jest ażurowymi rzeźbieniami. Trwałe kubki wykonane są z litego drewna dębowego i akacjowego. Drewno można ciąć bez pękania.

Filiżanki do herbaty

Kubek rybacki to mała miska bez uchwytu. Są namalowane w stylu chokloma. Chińskie przypominają małe miseczki; Mają małą obręcz, która ułatwia trzymanie pojemnika. Współczesne filiżanki mają kształt porcelanowych. Pary herbat wykonane z gęstego drewna różnią się wyglądem jedynie kolorem.

Niuanse pielęgnacji drewnianych naczyń

Uwaga! Pojemników nie można myć w zmywarkach, ponieważ kubki i filiżanki staną się szorstkie i stracą swój pierwotny połysk.

Drewniane przedmioty myj ciepłą wodą z mydłem, używając miękkiej gąbki. Nie należy używać twardych szczotek, proszków ściernych, melaniny, agresywnych detergentów zawierających kwas szczawiowy i zasady. Po każdym myciu naczyń należy odcedzić wodę, a następnie wytrzeć do sucha kubki, filiżanki i spodki. Produkty pokryte kolorowym lakierem należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Już od czasów starożytnych przekazywano nam nie tylko tajniki rzemiosła, ale także zasady pielęgnacji drewnianych kubków i filiżanek:

• chusteczki nasączone alkoholem lub octem pomagają pozbyć się zapachu napojów, następnie powierzchnię należy spłukać chłodną wodą;
• błonki garbnikowe z kawy i herbaty znikają, gdy pojemniki zostaną namoczone w zimnej wodzie;
• Plamy na lakierze usuwa się świeżym sokiem z cebuli, ciemne plamy naciera się połówką cebuli, pozostawia na 5-10 minut, po czym zmywa się cebulę.

Główni producenci kubków drewnianych

Rosyjskie rzemiosło, kultywujące wielowiekowe tradycje, odradza się w małych manufakturach. Niepowtarzalne kubki i filiżanki drewniane produkują następujące firmy:

• „Dobroparow” – producent wyrobów do łaźni i saun oferuje masywne kubki do piwa, kwasu chlebowego i innych zimnych napojów o pojemności 0,5 litra wykonane z litego drewna oraz pojedynczych desek z metalowymi obręczami;
• „DREWNIANA NACZYNIA STOŁOWE”, Mari El Republic specjalizuje się w filiżankach i kubkach wykonanych z litego drewna z rzeźbionymi lub wypalanymi wzorami;
• Fabryka Dobroe Derevo w Gorodecu oferuje szeroką gamę kubków wykonanych z drewna dębowego, jesionowego, lipowego i brzozowego;
• „ArtConcept”, Riazań, znany producent kubków do zimnych napojów z grubym rzeźbionym uchwytem;
• Firma "Syberyjska Kora Brzozowa" (Lukoshko 70) produkuje delikatne kubki pamiątkowe o pojemności 300, 500 ml z rzeźbionymi nakładkami.

Poniższe pracownie artystyczno-rzemieślnicze słyną z produkcji filiżanek z uchem i bez, kubków o pojemności od 150 do 400 ml, szklanek z tradycyjnymi malowidłami o motywach chochloma, gżelskich i narodowych:

• „Malarstwo Gorodets”, fabryka założona 60 lat temu, mistrzowie używają różnorodnych farb, odcieni, kształtów;
• „Malarstwo chochlomańskie” – wyroby wykonane w stylu Złotej Chochlomy XVIII wieku;
• „Wzory Khokhloma”, produkcja unikatowa, jedyna w swoim rodzaju;
• „Kurski Zakład Malarstwa Artystycznego”, filia Akademii Sztuk Pięknych, oferuje prace oryginalne;
• „Malarstwo Ludów Północy” przedstawia naczynia o wzorach etnicznych.

Producentem tradycyjnych fińskich kubków do kuksy jest firma Finn-Savotta, założona w 1955 roku.

Produkty w stylu wikingów produkuje chińska firma RealTS, a na targach Masters Fair można podziwiać oryginalne prace wykonane w technologii beczkowej z pojedynczych desek. Norwescy rzemieślnicy słyną z artystycznej rzeźby w drewnie; Firma „Nordic” produkuje pojemniki z uchwytami i bez uchwytów z dzikiej jujuby, hevea i tropikalnej akacji.

Drewniane naczynia są trwałe i mocne. Nie boi się kwasów spożywczych ani zasad, nie pęka pod wpływem gorącej herbaty czy kawy. Drewniane kubki wygodnie trzyma się w dłoniach i zapewniają przyjemność estetyczną.

WIDEO:Kubek dębowy wykonany ręcznie.

50 wariantów oryginalnych drewnianych kubków i filiżanek: